Ciepła ramka- czy warto?
Każde okno posiada ramkę dystansową, której zadaniem jest oddzielenie od siebie pakietów dwu- lub trzyszybowych oraz uszczelnienie krawędzi szyb zespolonych. W standardowych oknach stosuje się ramki wykonane z aluminium, których zaletą jest niska cena zaś wadą wysoka przewodność cieplna. Oznacza to, że ramka staje się jednym ze słabych punktów okna i wpływa na pogorszenie właściwości izolacyjnych. To właśnie aluminiowe ramki powodują, że zimą w źle wentylowanych pomieszczeniach na szybach wokół ramy okiennej gromadzi się duża ilość pary wodnej, co jest efektem dużej różnicy temperatur pomiędzy szybą zewnętrzną a wewnętrzną. Przez tak zwaną zimną ramkę z domu ucieka ciepłe powietrze, a wraz z nim rosną rachunki za ogrzewanie.
W związku ze wzrostem zapotrzebowania na konstrukcje okienne ograniczające utratę ciepła, konstruktorzy opracowali rozwiązanie, jakim jest ramka, którą wykonuje się z materiałów o bardzo dobrych właściwościach izolacyjnych- tworzyw sztucznych lub stali szlachetnej. W ten sposób otrzymano rozwiązania nazwane potocznie “ciepłą ramką”.
Kryterium ciepłej ramki według normy
Zgodnie z normą PN-EN ISO 10077-1, za krawędź o polepszonych parametrach cieplnych uznać można taką krawędź, której ramka dystansowa spełnia następującą nierówność:
Σ (diλi) ≤ 0,007 W/K
gdzie:
di – grubość ścianki materiału
λi – współczynnik przewodzenia ciepła materiału w W/Mk
Tabela pokazuje, jak powyższe kryterium spełniają ramki z różnych materiałów:
Opierając się na powyższej normie ISO można stwierdzić, że do ramek ciepłych nie możemy zaliczać popularnych ramek dystansowych wykonanych z aluminium oraz ramek stalowych. Mianem ramek ciepłych określane mogą być natomiast ramki z tworzyw sztucznych i ramki ze stali szlachetnej